آيه شماره 37  از سوره مبارکه نساءالَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
متكبّران خود برتربين) كسانى هستند كه (هم خود) بخل مى‏ورزند و (هم) مردم را به بخل فرمان مى‏دهند و آنچه را كه خداوند از فضل خود به آنان بخشيده پنهان مى‏دارند. و ما براى كفران كنندگان نعمت‏ها عذابى خواركننده آماده كرده‏ايم.
امراض روحى انسان، گسترش يافتنى است. افراد بخيل و مريض، دوست دارند ديگران هم بخيل باشند. «يبخلون و يأمرون الناس بالبخل»
بخيل از محبّت خدا محروم است. «لا يحبّ كلّ مختال...الّذين يبخلون»
از نشانه‏هاى تكبّر و فخرفروشى، بخل كردن است. «مختال فخور الّذين يبخلون»
اظهار نعمت‏هاى الهى نوعى شكر، و كتمان آن يك نوع ناسپاسى و كفران است. «يكتمون ما اتاهم اللَّه»
نعمت‏ها فضل خداست، نه تنها نتيجه‏ى تلاش وتدبير ما. «آتاهم‏اللّه من‏فضله»
اگر بدانيم نعمت‏ها از اوست بخل نمى‏كنيم. «اتاهم اللَّه من فضله»